Περι φυλακων και φυλακων

Θα επιχειρήσω να προσεγγίσω την πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να εντάξει στο Υπουργείο Προστασίας του πολίτη τη μεταναστευτική πολιτική και την αντεγκληματική πολιτική. Οι απόψεις που θα καταθέσω δεν έχουν αντιπολιτ(ευτ)ικό χαρακτήρα, όπως αυτές κάποιων βιαστικών παραγόντων ή πολιτευτάδων του «χώρου». Πρόκειται για επιστημονικές θέσεις ενός εγκληματολόγου, ο οποίος-τύχη αγαθη ή μη-έχει επί πολλά χρόνια ασχοληθεί (ερευνητικά και θεσμικά) με τα πράγματα.

Αν και, όπως είναι σε όλους γνωστό, επί 4 χρόνια ούτε μίλησα ούτε αρθρογράφησα για όσα ετελούντο στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, νομίζω ότι τώρα πρέπει να διευκρινίσω ορισμένες πλευρές του επίδικου θέματος.

Κατά τη γνώμη μου τα μοντέλα, από τα οποία θα μπορούσε ν’ αντλήσει έμπνευση η Κυβέρνηση είναι τρία:
-η συγχώνευση /συνένωση των υπουργείων Προστασίας του πολίτη και Δικαιοσύνης σ’ ένα Υπουργείο έννομης τάξης, δικαιωμάτων και ελευθεριών
-η ένταξη  του Υπουργείου Προστασίας του πολίτη και του ελέγχου των μεταναστευτικών ροών σ’ ένα διαφορετικό Υπουργείο Εσωτερικών Υποθέσεων
-η δημιουργία ενός Υπερ-υπουργείου  Εθνικής εσωτερικής ασφάλειας (με το λιμενικό, την αστυνομία, το πυροσβεστικό, ειδικές δυνάμεις, την ΕΥΠ κλπ)

Η Κυβέρνηση επέλεξε ένα τέταρτο μοντέλο(;),το οποίο έχει τα εξής αδύναμα σημεία:
-συγχέει τη μεταναστευτική πολιτική με τη φύλαξη των συνόρων ή την ευταξία στα hot spots
-συγχέει την αντεγκληματική με τη σωφρονιστική πολιτική
-συγχέει τη δημόσια τάξη με τη δράση ορισμένων ομάδων
-συγχέει τη Δικαιοσύνη με την Καταστολή.

Το γεγονός ότι οι φυλακές συνιστούν χώρο τέλεσης εγκλημάτων (εντός/ εκτός τειχών) και χώρο μη-ελεγχόμενο από την Πολιτεία (αλλά από τους σκληρούς του οργανωμένου εγκλήματος) και το γεγονός ότι ο Ποινικός κώδικας έχει ορισμένες αστοχίες, οι οποίες μπορεί να ερμηνευθούν (και να εφαρμοστούν;) «πονηρά», τούτο δεν νομιμοποιεί τη μετατροπή της εποπτείας/φύλαξης των καταστημάτων κράτησης σε φρούρια ενόπλων (;) αστυνομικών, ούτε τη μετατροπή του ΚΕΘΕΑ σε γκέτο, ούτε τη μετατροπή της ΕΠΑΝΟΔΟΥ σε «άδειο πουκάμισο», ούτε τους Επιμελητές ανηλίκων σε «μεγάλους αδελφούς» κλπ  κλπ.

Άρα η Κυβέρνηση, αφού προχώρησε σε μία βιαστική συμβολική (;) κίνηση, καλά θα έκανε να μαζέψει λίγο το εν λόγω μοντέλο και να ξαναδώσει στο Υπουργείο Δικαιοσύνης τις αρμοδιότητες και τις δυνατότητες να χειριστεί τους θεσμούς χωρίς κάποια κατά-χρηση (;) βίαιης διαχείρισης του πραγματικού  προβλήματος της ανασφάλειας.

Θυμίζω ότι Κράτος Δικαίου δεν είναι το Κράτος οποιουδήποτε συστήματος κανόνων δικαίου. Είναι το Κράτος των συναινέσεων για τα όρια των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων των πολιτών.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.