Κρατουν ζωντανες τις μνημες της γενοκτονιας των Ποντιων

Η ιστορία του Γιάννη Παπαδόπουλου, του μοναδικού επιζήσαντα της Φιλαρμονικής της Κερασούντας ζωντάνεψε και στην Κομοτηνή

Με την προβολή του βραβευμένου, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ντοκιμαντέρ  του Νίκου Ασλανίδη «Η ΜΠΑΝΤΑ», στην αίθουσα 1 του Τμήματος Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών, ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις των ποντιακών σωματείων για την ημέρα μνήμης της 19ης Μαΐου, 100 χρόνια μετά την έναρξη της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
 
Η «Μπάντα» παρουσιάζει την αληθινή ιστορία της φιλαρμονικής ορχήστρας της Κερασούντας του Πόντου, η οποία αποτελούνταν από 13 Έλληνες και τρεις Τούρκους, και επιστρατεύτηκε βίαια από τον σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου, τον Τοπάλ Οσμάν, ο οποίος, όπως τονίζει και ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ που βρέθηκε στην Κομοτηνή για την προβολή, έσφαζε τους Έλληνες στην κυριολεξία μετά μουσικής.
 
Έτσι έμπαινε στα χωριά με την μπάντα να παίζει τουρκικά εμβατήρια και αυτός με τους τσέτες, έσφαζε τους άμαχους Έλληνες, ενώ στο τέλος έσφαξε και όλους τους μουσικούς της ορχήστρας για να μην μαρτυρήσουν τα εγκλήματά του, όμως σώθηκε ως εκ θαύματος μόνο ένας, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο οποίος και αποκάλυψε τα εγκλήματα του Τοπάλ Οσμάν που υπολογίζεται ότι ευθύνεται για τους θανάτους περισσότερων από 70.000 Ελλήνων. 

Συγκεντρώνοντας ιστορίες μαρτύρων 

Η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ ξεκίνησε από ένα βιβλίο του κ. Ασλανίδη, με τίτλο «Μάρτυρες……. 100 χρόνια μετά» στο οποίο θέλησε να συγκεντρώσει τις μαρτυρίες των ανθρώπων της πρώτης γενιάς της γενοκτονίας.
 
Και αυτό γιατί βλέπει πως οι αρνητές της γενοκτονίας έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τα γεγονότα, για αυτό και θέλησε να δημιουργήσει ένα ιστορικό ντοκουμέντο με μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα αλλά δεν είναι πια εδώ.
 
«Όσο ζούσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες της πρώτης γενιάς, κανένας δεν τολμούσε να αμφισβητήσει τη γενοκτονία, γιατί υπήρχαν και μάρτυρες, και τώρα που δεν είναι πια στη ζωή, έχουν αρχίζει να αμφισβητούν τα γεγονότα» τόνισε ο ίδιος για να εξηγήσει πως για αυτό και ανέσυρε τις παλιές εφημερίδες και τα αρχεία του, συγκεντρώνοντας 250 με 300 συνεντεύξεις από τη δεκαετία του 70, από τις οποίες επέλεξε τις 40 πιο χαρακτηριστικές για τη δημιουργία του εν λόγω βιβλίου.
 
Για αυτό άλλωστε ονόμασε και το βιβλίο Μάρτυρες, από τους 40 μάρτυρες της Ορθοδοξίας, οι οποίοι άλλωστε μαρτύρησαν στην Σεβάστεια του Πόντου. Μεταξύ των ιστοριών υπήρχε και η ιστορία της μπάντας της Κερασούντας, που έδωσε το έναυσμα για το ντοκιμαντέρ. 

Μάρτυρας των εγκλημάτων του Τοπάλ Οσμάν 

Αυτό, όπως αναφέρθηκε, στηρίχθηκε στην ιστορία του Γιάννη Παπαδόπουλου, που έπαιζε φλάουτο στην ορχήστρα και επιστρατεύτηκε με βία από τον Τοπάλ Οσμάν ακολουθώντας όλη του τη διαδρομή, παίζοντας στα ελληνικά χωριά όσο αυτός έσφαζε.
 
Όμως επειδή η ορχήστρα είχε δει όλα τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, έδωσε εντολή να τους σφάξουν όλους, με τον Γιάννη Παπαδόπουλου να το βάζει στα πόδια, περισσότερο ελπίζοντας σε ένα γρήγορο θάνατο από τις σφαίρες των στρατιωτών παρά την πραγματική φυγή.
 
Όμως παρόλο που τον πυροβόλησαν, δεν τον πέτυχαν, και κατάφερε να ξεφύγει, να έρθει στην Ελλάδα, μέσα από διάφορες περιπέτειες, ώστε να διηγηθεί την ιστορία του, η οποία καταγράφηκε σε ένα βιβλίο το 1965, την οποία βοηθούν να μείνει ζωντανή με αυτό το ντοκιμαντέρ.
 
Πάντως πιστεύει πως η  διατήρηση αυτής της ιστορίας ζωντανής δεν πρέπει να επαφίεται στον πατριωτισμό του καθένα, αλλά να γίνεται από το επίσημα οργανωμένο κράτος, και να συμπεριλαμβάνεται αυτή η ιστορία στα σχολικά βιβλία, όχι μόνο για τον Πόντο, αλλά για όλες τις περιοχές. «Πρέπει τα παιδιά να ξέρουν της ιστορία μας, και αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει η πολιτεία, δεν είναι δυνατόν να το θυμόμαστε μόνο σε προεκλογικές συγκεντρώσεις και επετείους» ανέφερε. 

Απαραίτητο να αποδεχτεί την ιστορική αλήθεια το Τουρκικό κράτος 

Το ντοκιμαντέρ κάνει μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως σε Γερμανία, Σουηδία, ΗΠΑ, Αυστραλία και Ρωσία, ενώ θεωρεί πολύ σημαντικό ότι είχε προγραμματιστεί, από μια ομάδα διανοουμένων στην Άγκυρα, να παιχτεί και εκεί, όμως απαγορεύτηκε από την Αστυνομία ως προπαγανδιστικό.
 
Βέβαια ο κ. Ασλανίδης επισημαίνει πως ο ίδιος δεν λέει ούτε μια λέξη, και οι αφηγήσεις γίνονται μόνο από τους ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα. Ο ίδιος θεωρεί υποκριτική την στάση του Τουρκικού Κράτους στο ζήτημα, και πιστεύει πως θα πρέπει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του και να αποδεχτεί την ιστορική αλήθεια. Άλλωστε στη σημερινή εποχή του διαδικτύου, το ντοκιμαντέρ αργά ή γρήγορα θα προβληθεί και στη γειτονική χώρα, όσες απαγορεύσεις και αν επιβληθούν.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.