Ενα λησμονημενο… παρκο

Της έκδοσης

Ευτυχώς που τελικά διακινείται στην πόλη μια κάποια μνήμη. Από τους παλαιότερους των ημερών έστω. Μια μνήμη των όσων κάποτε μια εποχή  εξαγγέλθηκαν, έγιναν πρωτοσέλιδα, χαιρετίστηκαν, δημιούργησαν ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει, θα αναβαθμιστεί ο οικιστικός ιστός της πόλης στον δρόμο που περνά από το Κολυμβητήριο και οδηγεί στην Καρυδιά, εκεί όπου ο χώρος στη δεξιά πλευρά του δρόμου έχει  περίφραξη που ξεκινά σχεδόν από τα ερείπια του οικήματος του λεγόμενου Φόρου. Τότε που τα αγροτικά προϊόντα που έμπαιναν στην πόλη από τα χωριά δηλώνονταν και φορολογούνταν.
 
Γι’ αυτό το περί ου ο λόγος πάρκο, για το οποίο πολύ συζητήσαμε, θα είχε συντριβάνια και κήπους και πολλά είχε να αναφέρει γι’ αυτό ο αείμνηστος αρχιτέκτονας Μανόλης Αναγνωστίδης, έγραψε αυτές τις ημέρες στο fb ένας συμπολίτης που σέβεται τις μνήμες. Ο καρυδιώτης εκπαιδευτικός Πέτρος Φιλιππίδης, φωτογραφίζοντάς το συγχρόνως με την ανατολή του ηλίου,  ως ακολούθως.
 
«Ανατολή στο σημείο του δήθεν πάρκου του δρόμου Κομοτηνής-Καρυδιάς στις μαγευτικές, καθώς φαίνονται, λιμνούλες στον πρωινό μου περίπατο 8/2 Καρυδιά-Κομοτηνή-Καρυδιά.
 
Φανταστείτε, την ομορφιά του τοπίου, αν είχε υλοποιηθεί το πάρκο αυτό, που προγραμματίστηκε το 1975 από τον τότε πρωθυπουργό, αείμνηστο, Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος επιχορήγησε την εκτέλεση της πρώτης φάσης του έργου, με 10.000.000 δραχμές, αν δεν απατώμαι και πραγματοποιήθηκε η περίφραξή του.
 
Έκτοτε, το συμπέρασμα ας το βγάλει ο κάθε λογικός άνθρωπος μόνος του. Ένας πολυχώρος που θα αποτελούσε δέλεαρ για ψυχαγωγικές επισκέψεις, θέσεις εργασίας και πλήθος δημιουργικών δράσεων. Σαράντα τρία ολόκληρα χρόνια!!!».
 

Σαράντα τρία ολόκληρα χρόνια μετά,  η απόλυτη σιωπή για την εγκατάλειψη κι αυτού του σχεδίου που είναι πια καθεστώς εν ισχύι ό,τι δηλώνεται είναι ο ανύπαρκτος κοινωνικός χώρος και η μηδέποτε θαρρείς υπάρξασα αίσθηση του δημόσιου χώρου που ανήκει σε όλους εμάς, τους Κομοτηναίους, τους Ροδοπίτες.
 
Μηδέποτε υπάρξασα αίσθηση του δημόσιου χώρου και άπειρος κατακερματισμός που διευκολύνει τη λήθη και τη σιωπή,  μη σύγκλιση χριστιανών και μουσουλμάνων  και από κοινού φροντίδα για το παρόν και το μέλλον του τόπου τους.
 
Αλλιώς, αν αυστηρές  όλες οι πληθυσμιακές ομάδες του τόπου ήταν για τον γενέθλιο τόπο τους, τον δικό τους τόπο, δεν μπορεί, κάπου κάποτε, όλοι οι ενεχόμενοι με τη διοίκηση αυτού του τόπου θα έπρεπε να έχουν δικαιολογήσει την εγκατάλειψη κι αυτού του σχεδίου, και αυτό να έχει καταγραφεί στα ρεπορτάζ, δημόσιος απολογητικός λόγος γαρ.  
 
Κι όμως τίποτα, παρά μόνον υπονοούμενη έλλειψη κονδυλίων ή στα σιωπηλά χαρακτηρισμός του σχεδίου ως μεγαλεπήβολο…
 
Χωρίς καμιά αντίδραση και καμιά αίσθηση της ήττας από τους πολίτες, με την «ελίτ» της Κομοτηνής να αρκείται στα επί μέρους διαμοιρασθέντα φέουδά της, κληρονομικώ δικαίω,  αρνούμενη πάντοτε τον λόγο στους πολλούς…
 
Υ.γ.: Οι φωτογραφίες μιλούν και για τα έργα της βροχής, τις απρόσμενες πανέμορφες  λιμνούλες, καθώς και για τη συνήθη χρήση του χώρου του πάρκου, όπου δένονται και διαμένουν άλογα…

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.