«Ιδιοτελεια και συμφερον»

Με πλοιάριο περνούν ο Χριστός και οι Μαθητές του στη χώρα των Γαδαρηνών, στην απέναντι όχθη της Γαλιλαίας. Πρώτος που τους υποδέχεται, ένας ταλαίπωρος άνθρωπος, καταβασανισμένος από την κυριαρχία των δαιμονίων. Αναγνωρίζοντας τα δαιμόνια τον Θεάνθρωπο, ρίχνουν τον δαιμονισμένο ικετευτικά στα πόδια του. Κι ο Χριστός, αφού πρώτα ρωτά τον άνθρωπο για το όνομά του και λάβει την απάντηση «λεγεών», για να κατανοήσουν οι μαθητές του, αλλά και οι διαχρονικοί μελετητές του Ευαγγελίου του, το πλήθος των δαιμονίων, διατάσσει να διαφύγουν προς μία αγέλη χοίρων που έβοσκε εκεί δίπλα. Την οδήγησαν στον γκρεμό και την κατέπνιξαν στην αποκάτω λίμνη, αποδεικνύοντας ότι έργο του δαίμονα είναι η καταστροφή.
 
Ο Χριστός με τη διπλή του αυτή ενέργεια -της απελευθέρωσης του δαιμονισμένου, αλλά και της συγκατάβασής του να καταφύγουν τα δαιμόνια στους χοίρους- ευεργετεί τόσο τον πρώην δαιμονισμένο χαρίζοντάς του την πνευματική ελευθερία, αλλά και το δικαίωμα σε μία ουσιαστική ζωή, όσο και τους κατοίκους της περιοχής, διορθώνοντας την ενσυνείδητη παράβαση του Νόμου. Πώς αντιδρούν οι κάτοικοι της περιοχής στη διπλή ευεργεσία του Χριστού; Μ’ έναν ευγενή, είναι αλήθεια, τρόπο παρακάλεσαν τον Χριστό να φύγει από την περιοχή τους, να περάσει τα όριά της και να μην ξανασχοληθεί μαζί τους.
 
Γιατί; Το πνευματικό συμφέρον επέβαλλε να προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν την παρουσία του Χριστού στην περιοχή τους στο έπακρο. Κι όμως, η ιδιοτέλειά τους, δεν τους επιτρέπει ν’ αντιληφθούν το συμφέρον τους και τους οδηγεί σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Διώχνουν τον Χριστό, θεωρώντας τον αφορμή ζημίας. Γιατί; Διότι η καταστροφή της αγέλης, από την οποία θα αποκόμιζαν χρηματικά οφέλη, βάρυνε περισσότερο στη σκοτισμένη συνείδησή τους από την πνευματική ωφέλεια που θα αποκόμιζαν από τη συναναστροφή με τον Χριστό.
 
Εύκολα καταδικάζουμε τους Γαδαρηνούς, χωρίς ν’ αναλογιζόμαστε ότι σε πολλές περιπτώσεις τους αντιγράφουμε. Κάθε φορά που προτιμάμε την αμαρτία από την αρετή τους μιμούμαστε διώχνοντας τον Χριστό και τη λυτρωτική του χάρη για να προσκολληθούμε στον στείρο εγωισμό μας. Κάθε φορά που αρνούμαστε τη φωνή της συνείδησής μας για ν’ ακολουθήσουμε την εμπαθή επιθυμία μας, τους δικαιώνουμε στη συμπεριφορά τους, εγείροντας εμπόδια στη σχέση μας με τον Θεό. Κάθε φορά που απαξιώνουμε στη ζωή μας το ευαγγελικό παράγγελμα αξιώνοντας τα σκύβαλα του κόσμου τούτου, τους αντιγράφουμε.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.