Για 11η χρονια συνεχιζει το Κοινωνικο Φροντιστηριο της Μητροπολης Μαρωνειας και Κομοτηνης

Θεμέλιος λίθος οι εθελοντές καθηγητές που προσφέρουν δωρεάν μαθήματα σε παιδιά που το έχουν ανάγκη

π. Χρυσοβαλάντης Δήμου «Προσφέρουν από το υστέρημα του χρόνου τους, μετουσιώνοντας σε πράξη το περίσσευμα της αγάπης τους»

 
Για ακόμα μια χρονιά λειτουργεί το κοινωνικό φροντιστήριο της Μητρόπολης Μαρωνείας και Κομοτηνής, υπό την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονος. Κατά το νέο σχολικό έτος το κοινωνικό φροντιστήριο πραγματοποιείται στις κατάλληλα διαμορφωμένες αίθουσες διδασκαλίας του Ιερού Καθεδρικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κομοτηνής.
 
Τα μαθήματα απευθύνονται σε μαθητές από 5η Δημοτικού μέχρι και 3η Λυκείου και πραγματοποιούνται εντελώς δωρεάν χάρη στην αφιλοκερδή προσφορά εθελοντών καθηγητών. Άνθρωποι που μπορεί να μην διαθέτουν περίσσευμα χρόνου, σίγουρα όμως έχουν μεγάλα αποθέματα αγάπης και αλληλεγγύης, βρίσκονται δίπλα στα παιδιά, βοηθώντας στην καθημερινή μελέτη τους!
 
Εδώ και έντεκα χρόνια το φροντιστήριο δίνει βοήθεια σε όσους το έχουν περισσότερο ανάγκη, με τον υπεύθυνο ιερέα π. Χρυσοβαλάντη Δήμου να σημειώνει πως η όλη προσπάθεια γίνεται με το ενδιαφέρον του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη, κκΠαντελεήμωνα, ο οποίος ακόμα από την χειροτονία του είχε ενδιαφερθεί για το Κοινωνικό φροντιστήριο, δείχνοντας την αδυναμία και την ευαισθησία που έχει με την νεότητα και τα παιδιά.
 
«Φυσικά με την δική του αιγίδα και της Ιεράς Μητροπόλεως, συνεχίζεται αυτό, και με τη χάρη του Θεού, θα συνεχιστεί, μέχρι να μην υπάρχει ανάγκη. Όσο ο Θεός θέλει θα προσπαθούμε για το καλύτερο για τα παιδιά μας», συνέχισε μιλώντας με θέρμη. Πρόκειται για απλά μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας, διευκρίνισε ο ίδιος, ενώ αναφερόμενος στον εκπαιδευτικό χαρακτήρα της Εκκλησίας ανάδειξε την αλληλένδετη σχέση της με το σχολείο αφού «στην μία περίπτωση μαθαίνουμε τα γράμματα της γνώσης και στην άλλη τα γράμματα του Θεού».
 
 

Τα πρώτα βήματα και η στήριξη της τοπικής κοινωνίας

 
Ο π. Χρυσοβαλάντης θυμήθηκε τα πρώτα βήματα που έγιναν το 2007, όταν η προσπάθεια ξεκίνησε επί Μητροπολίτου Δαμασκηνού με την προσφορά ενός δασκάλου σε οικογένειες της ενορίας που χρειάζονταν στήριξη. Ο δάσκαλος δίδασκε γλώσσα και μαθηματικά σε μαθητές δημοτικού, ενώ τον επόμενο χρόνο μία τελειόφοιτη φοιτήτρια της Ελληνικής Φιλολογίας που άκουσε για την προσπάθεια θέλησε με την σειρά της να βοηθήσει.
 
Όσο, όμως, ο κύκλος άνοιγε ο ίδιος προβληματιζόταν για τον τρόπο που θα έβλεπαν το εγχείρημα οι ιδιώτες που ασχολούνταν με τον χώρο της εκπαίδευσης. «Αυτοί οι άνθρωποι καθημερινά αγωνίζονται μέσα από την δουλειά τους για την δική τους προκοπή. Φοβόμασταν, λοιπόν, μήπως μας παρεξηγήσουν», είπε.
 
Ο τρόπος που ανταποκρίθηκαν τόσο οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων όσο και οι καθηγητές παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης και ο ίδιος μεταφέρει «όχι μόνο δεν υπήρξε αρνητική ανταπόκριση, αλλά ευχής έργον έγινε το αντίθετο. Οι επαγγελματίες μας στήριξαν κι έτσι ξεκινήσαμε να προσθέτουμε τμήματα μεγαλύτερων τάξεων. Το “μυστικό” που μας κρατά ακόμα να συνεχίζουμε, όμως, είναι η θαυμαστή προσφορά των εθελοντών καθηγητών. Εδώ και χρόνια προσφέρουν από το υστέρημα του χρόνου τους, μετουσιώνοντας σε πράξη το περίσσευμα της αγάπης τους».
 
 

«Θαυμαστή» η προσφορά των εθελοντών καθηγητών εν καιρώ κρίσης

 
«Πολλοί γονείς μας εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους και τους ευχαριστούμε για αυτό. Όταν, όμως, η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα των ελληνικών οικογενειών ο αριθμός αυξήθηκε σημαντικά, ωστόσο δεν καυχόμαστε για αυτό. Η δράση μας είναι πνευματική και απλά επεκτάθηκε εκ των συγκυριών. Εξάλλου όσο δίνεις, ο Θεός σου επιστρέφει διπλά», σημείωσε παρατηρώντας πως όσο αυξάνονταν οι ανάγκες του κόσμου τόσο μεγάλωνε και η διάθεση για προσφορά.
 
Δηλώνοντας την πρόθεσή του να συνεχιστεί αυτό το έργο όσο χρειαστεί, κατέληξε «σημασία έχει να βοηθηθούν οι μαθητές και κατ’ επέκταση οι γονείς. Υπάρχουν γύρω μας άνεργοι ή οικογένειες που ζουν σε δύσκολο οικονομικό περιβάλλον. Σκοπός δεν είναι να υπάρχουν δράσεις σαν το Κοινωνικό Φροντιστήριο. Μακάρι να μην υπήρχαν ούτε συσσίτια ούτε κοινωνικά φροντιστήρια και η ροή στις ζωές μας να γινόταν όπως ήταν κάποτε. Έτσι διαμορφώθηκαν, όμως, τα πράγματα, οι εξελίξεις είναι ταχύτατες. Αλλά ακόμα και αν οι εποχές τρέχουν, εμείς θα προσπαθήσουμε έστω και με αργούς ρυθμούς να φτάσουμε. Όχι για να ταυτιστούμε με αυτές, αλλά για να μπορούμε να τις ακολουθούμε στηρίζοντας τους ανθρώπους».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.