«ΑΠΙΣΤΟΝ ΓΑΡ Η ΤΥΡΑΝΝΙΣ ΚΑΝ ΟΜΟΡΟΝ ΧΩΡΑΝ ΕΧΟΥΣΑ»

«ΑΠΙΣΤΟΝ ΓΑΡ Η ΤΥΡΑΝΝΙΣ ΚΑΝ ΟΜΟΡΟΝ ΧΩΡΑΝ ΕΧΟΥΣΑ» Δημοσθένης

Συγκλονισμένη ολόκληρη η Ελλάδα παρακολουθεί εδώ και εκατό και πλέον μέρες την περιπέτεια των δύο νεαρών στρατιωτικών που συνελήφθησαν από τους Τούρκους και κρατούνται στις φυλακές «υψίστης ασφαλείας» (!) της Αδριανούπολης. Κι αυτό με το επιχείρημα ότι, επειδή, πραγματοποιώντας περιπολία στα ελληνοτουρκικά σύνορα του τριγώνου του Κάραγατς, πέρασαν ―αναμφίβολα κατά λάθος―  στην τουρκική πλευρά.
 
Το σύνηθες ως πρόσφατα αυτό μεθοριακό περιστατικό αντιμετωπίστηκε από την ελληνική πλευρά τις πρώτες μέρες με αισιοδοξία, τις αμέσως επόμενες με συγκρατημένη αισιοδοξία, στη συνέχεια με σκεπτικισμό και σήμερα πλέον με μεγάλο προβληματισμό.
 
Δυστυχώς, η εξέλιξη της υπόθεσης δεν διέψευσε απλά τη συγκρατημένη έστω αισιοδοξία της πολιτικής μας ηγεσίας, αλλά επιβεβαίωσε τους φόβους ορισμένων κύκλων ότι τα «δύο παιδιά όλων των Ελλήνων» συνελήφθησαν από τους Τούρκους, πιθανότατα ύστερα από καλά σχεδιασμένη επιχείρηση, για να χρησιμοποιηθούν ως όμηροι με σκοπό την ανταλλαγή τους με τους οκτώ τούρκους στρατιωτικούς που κατέφυγαν στη χώρα μας με στρατιωτικό ελικόπτερο στις 17 Ιουλίου 2016, την επομένη του «αποτυχημένου πραξικοπήματος» στην Τουρκία.
 
Βεβαίως το γεγονός ότι οι δύο έλληνες στρατιωτικοί συνελήφθησαν από τους Τούρκους στα ελληνοτουρκικά σύνορα εν καιρώ ειρήνης και χωρίς αποχρώντα λόγο, ενώ οι οκτώ τούρκοι στρατιωτικοί αναζήτησαν καταφύγιο στην Ελλάδα αμέσως μετά από την εκδήλωση του «αποτυχημένου πραξικοπήματος» της 16ης Ιουλίου 2016 στην Τουρκία, φοβούμενοι δικαιολογημένα για την ίδια τους την ζωή, για τον κ. Ερντογάν και την πολιτική ηγεσία της Τουρκίας δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο. Ομοίως δεν παίζει κανένα ρόλο ούτε το ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη –σε ανώτατο μάλιστα βαθμό– αποφάνθηκε ότι δεν πρέπει να εκδοθούν στην Τουρκία οι οκτώ τούρκοι στρατιωτικοί, επειδή είναι βέβαιο πως δεν θα τύχουν δίκαιης δίκης.  Αυτό που έχει σημασία για τον κ. Ερντογάν είναι να ικανοποιηθεί η παράλογη απαίτηση του να στείλει η Ελλάδα «πακέτο» πίσω τους οκτώ τούρκους στρατιωτικούς. Κι επειδή αυτό δεν μπορεί να γίνει με νόμιμο τρόπο και με τη συναίνεση των ελληνικών δικαστικών αρχών, ο κ. Ερντογάν επέλεξε να υποχρεώσει τον έλληνα πρωθυπουργό κ. Τσίπρα να το πράξει, παρακάμπτοντας τη δικαιοσύνη, όπως ακριβώς του είχε υποδείξει δημοσίως κατά την τελευταία επίσκεψή του στη χώρα μας στις αρχές Δεκεμβρίου του 2017.
 

Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Από πού απορρέει η ολοένα και αυξανόμενη αλαζονεία του τούρκου Προέδρου; Δύο είναι, κατά τη γνώμη μου, οι λόγοι. Ο πρώτος είναι ιδεολογικός και έχει να κάνει με την καλλιεργούμενη από τον κ. Ερντογάν κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών ιδέα ότι η Τουρκία είναι η «νόμιμη κληρονόμος» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι γειτονικές της χώρες που ως τον 19ο ή τις αρχές του 20ου αιώνα αποτελούσαν επαρχίες της επικράτειας των σουλτάνων πρέπει να «σέβονται» την Τουρκία και να «μην της βγάζουν γλώσσα». Ο δεύτερος λόγος είναι πρακτικός και έχει να κάνει με το «μέγεθος» της Τουρκίας και την ιδιαίτερα σημαντική γεωπολιτική της θέση. Αυτό, κατά την πολιτική ηγεσία της γείτονος σημαίνει πως η Τουρκία είναι η «μεγάλη δύναμη» στη ΝΑ Ευρώπη, στην Εγγύς Ανατολή και στην ανατολική Μεσόγειο και, κατά συνέπεια, οι «μικρές» γειτονικές της χώρες, όπως η Ελλάδα, οφείλουν να υποχωρούν στις αξιώσεις της που αφορούν στα καλώς ή κακώς εννοούμενα συμφέροντά της.
 
Αν σ’ όλα τα παραπάνω προστεθεί και το ότι από το «αποτυχημένο πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου 2016» η έτσι κι αλλιώς εύθραυστη τουρκική δημοκρατία έχει μεταμορφωθεί σε κράτος στο οποίο ισχύει η του «ενός ανδρός αρχή», το «μίγμα» γίνεται εκρηκτικό και εξαιρετικά επικίνδυνο.
 
Για όλους τους παραπάνω λόγους η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, πρώτον,  δεν πρέπει να έχει καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στον κ. Ερντογάν και στο καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει στην Τουρκία. Το γιατί το έχει πει εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια ο Δημοσθένης, όταν, αναφερόμενος στον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο, τόνισε ότι «δεν πρέπει να έχει κανείς εμπιστοσύνη στην τυραννία, ιδιαίτερα όταν αυτή κατέχει γειτονική χώρα».
 
Και, δεύτερον, πρέπει να αναζητήσει άλλους τρόπους, για να επιτύχει την απελευθέρωση των δύο ελλήνων στρατιωτικών. Κι αυτό γιατί η προσφυγή στους διεθνείς Οργανισμούς και στα διεθνή φόρα, όπως έχει ήδη γίνει φανερό, δεν έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Επομένως, πρέπει η ελληνική πολιτική ηγεσία να βρει και μάλιστα το συντομότερο δυνατό τρόπους που να υποχρεώσουν τον κ. Ερντογάν να αφήσει επιτέλους τους δύο στρατιωτικούς μας ελεύθερους, για να επιστρέψουν στην πατρίδα μας. Φυσικά σ’ αυτούς τους τρόπους δεν περιλαμβάνεται η παράδοση των οκτώ τούρκων στρατιωτικών στο καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει ο κ. Ερντογάν στην Τουρκία.
 
ΥΓ Μόνο θλίψη προκάλεσε η είδηση ότι οι περισσότεροι μουσουλμάνοι εκλεγμένοι σύμβουλοι του Περιφερειακού Συμβουλίου της Αν. Μακεδονίας και Θράκης, καθώς και εκείνοι του Δημοτικού Συμβουλίου της Κομοτηνής ―πλην  εκείνων της παράταξης της κυρίας Λαφτσή―  δεν στήριξαν το πανελλήνιο αίτημα της άμεσης απελευθέρωσης των δύο ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται χωρίς λόγο στις τουρκικές φυλακές.
 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.