Οταν τα «Επαρχιακα μπλουζ νοστου & ερωτων» απαιτουν «Βαρεα και ανθυγιεινα»

Με αφορμή την επικείμενη συναυλία τους στο Στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης Ροδόπης - Οι Καβαλιώτες τραγουδοποιοί Βασίλης και Δημήτρης Ευφροσυνίδης προ- παρουσιάζουν τον νέο τους δίσκο στο «Ράδιο Παρατηρητής 24/7»

Πριν από λίγο διάστημα ο Κομοτηναίος τραγουδοποιός Θανάσης Γκαϊφύλλιας, έφερε στα στούντιο του «Ράδιο Παρατηρητής 24/7» τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος «Βαρέα & Ανθυγιεινά». Τίτλος αυτού «Επαρχιακά μπλουζ νόστου & ερώτων». Τίτλος που κάθε άλλο σε προϊδέαζε για το μουσικό δίδυμο των Βασίλη και Δημήτρη Ευφροσυνίδη, που «κρύβεται» πίσω από το συγκρότημα «Βαρέα και ανθυγιεινά» εδώ και μία δεκαετία.
 
Λίγες ημέρες μετά και με αφορμή την επικείμενη συναυλία τους το βράδυ του Σαββάτου, 24 Φεβρουαρίου στο Στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης ν.Ροδόπης, οι Δημήτρης και Βασίλης Ευφροσυνίδης, βρέθηκαν στα στούντιο του «Ράδιο Παρατηρητής 24/7» δίχως βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, αλλά με την διάθεση να παρουσιάσουν τον τελευταίο τους δίσκο και να μιλήσουν για τη γενικότερη μουσική τους πορεία, στα μουσικά δρώμενα της επαρχίας.
 
Ο τίτλος του δίσκου, όπως εξήγησαν, απαντώντας στις απορίες μας δανεικός από τον Καβαλιώτη αρθρογράφο Μπάμπη Γαμβρέλη, που τους τον απέτεινε σε σχετικό με την μουσική τους πορεία άρθρο. Δανεικός αλλά άκρως ταιριαστός στο κράμα μουσικών, μελωδιών και ήχων που συναντά κανείς σε αυτόν τον δίσκο. Ένα «ετερόκλητο μίγμα μουσικών» όπως οι ίδιοι το χαρακτήρισαν, από τη δύση έως την ανατολή, και από το ρεμπέτικο στην ηλεκτρική μουσική.
Για το οποίο ωστόσο μπορεί ο καθένας να αποφανθεί δια ακοής, το βράδυ του Σαββάτου.
 
Μέχρι τότε, Βασίλης και Δημήτρης Ευφροσυνίδης…
 
ΠτΘ: Είστε δύο αδέλφια που ξεκίνησαν να συμπράττουν και να συνδημιουργούν μουσικά. Αφορμή της σημερινής μας αντάμωσης είναι από τη μία ο καινούργιος σας δίσκος και από την άλλη η ζωντανή σας εμφάνιση αυτό το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου στην Πολιτιστική Κίνηση Ροδόπης. Πότε σας πρωτογνωρίσαμε μουσικά;
Β.Ε.:
Ο πρώτος δίσκος κυκλοφόρησε το 2015. Ήταν μια ανεξάρτητη παραγωγή με δέκα τραγούδια και αυτή είναι η δεύτερη δουλειά. Τα «Επαρχιακά μπλουζ νόστου και ερώτων» κυκλοφόρησε αρχές του 2018 από την «Κάπα Εκδοτική».
 
ΠτΘ: Μας συστήνεστε δισκογραφικά το 2015, αν και σας είχαμε ακούσει και νωρίτερα με τη «Μετριότητα» και με κάποια μουσικά θέματα στις ταινίες μικρού μήκους του Κυριάκου Αναστασίου.
Δ.Ε.:
Είχαμε μια συνεργασία με τον Δημήτρη Καρρά στο τραγούδι «Μετριότητα» . Όπως και σε αυτό τον δίσκο, τα ορχηστρικά κομμάτια και γενικά η κινηματογραφική μουσική, είναι ένα κομμάτι που μας ενδιαφέρει αρκετά.
 
ΠτΘ: Και τα κομμάτια σας διαχέονται από ένα κινηματογραφικό χρώμα, μια κινηματογραφική χροιά, υπό την έννοια της φαντασίας…
Β.Ε.:
Οι κινηματογραφικές επιρροές μας βρίσκονται κυρίως σε δύο κομμάτια, αλλά μπορεί να υποβόσκουν και στα υπόλοιπα. Κυρίως στα δύο οργανικά θέματα που υπάρχουν.  Στο «Ένας μποέμ πλανήτης» και το «Θα έρθω ξανά εκείνο το βράδυ». Εκεί κυριαρχούν οι κινηματογραφικές επιρροές, κυρίως του Δημήτρη.
Δ.Ε.: Μου αρέσει ο μινιμαλισμός στη μουσική και στα θέματα, και αυτό προσπάθησα να διατηρήσω σε αυτά τα δύο οργανικά. 

«Ο δίσκος ετερόκλητο μίγμα μουσικών στοιχείων» 

ΠτΘ: Το πρώτο κομμάτι του δίσκου λέγεται «Κατερινάκι» και μας παραπέμπει στην ανατολή…
Β.Ε.:
Το τραγούδι αυτό όντως έχει ένα παραδοσιακό στοιχείο, όπως και γενικότερα ο δεύτερος δίσκος αποτελεί ένα ετερόκλητο μίγμα. Θα ακούσουμε διάφορα πράγματα από τραγούδι σε τραγούδι, ξεκινώντας από το παραδοσιακό στοιχείο, το λαϊκό στοιχείο, με το οποίο ανοίγει και κλείνει ο δίσκος και ενδιάμεσα όλο το φάσμα των επιρροών μας. 

«Οι μουσικές μας επιρροές προέρχονται από τα ακούσματά μας μεγαλώνοντας» 

ΠτΘ: Μουσικά δηλαδή επηρεάζεστε από τις καταβολές σας και οι καταβολές σας επηρεάζονται από τη μουσική σας, κατά κάποιον τρόπο…
Β.Ε.:
Κυρίως επηρεαζόμαστε από τα ακούσματα που έχουμε από παιδιά κι όχι από τις ρίζες μας. Στο σπίτι και στη γειτονιά που μεγαλώσαμε υπήρχε το λαϊκό στοιχείο πολύ έντονα. Αντίστοιχα μεγαλώνοντας ως έφηβοι είχαμε το δυτικό στοιχείο έντονα κι αυτά τα δύο, η ανατολή και η δύση, κάπου στην πορεία συναντήθηκαν.
 
ΠτΘ: Το «Τα άφταστα» είναι ένα από τα τραγούδια που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον κυρίως λόγω του στίχου του. Συνειρμικά μας θύμισε κάτι από «Πλατωνικό θεώρημα», το σαράκι με λίγα λόγια που μας τρώει όλους, να κυνηγάμε τα άφταστα, ενώ ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να τα φτάσουμε…
Β.Ε.:
Το «Τα άφταστα» είναι μια μπαλάντα. Το νόημα των στοίχων είναι λίγο περίεργο. Κάνουν μια αναφορά στην παιδική μας ηλικία. Όχι μόνο στη δική μας, αλλά γενικώς, έχοντας στο μυαλό μας αυτό που κατά βάθος θέλουμε όλοι και δεν είναι άλλο από το να επιστρέψουμε στην παιδική μας ηλικία. Θέτουμε και προσπαθούμε καθημερινά ο καθένας  μας, να φτάσουμε διάφορους στόχους και γινόμαστε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά ξεκινήσαμε, ενώ στην πραγματικότητα θέλουμε να γυρίσουμε στο πιο ατόφιο. Αυτό είναι το στιχουργικό σκεπτικό.  Είναι ακριβώς το αντίστροφο από αυτό που είπατε. Ότι τα άφταστα που κυνηγάμε στην ουσία τα έχουμε θάψει μέσα σε ένα πηγάδι. Τα είχαμε κάποια στιγμή, ξέρουμε πού βρίσκονται, αλλά εμείς κυνηγάμε κάτι άλλο το οποίο μας μεταμορφώνει και σε κάτι άλλο.
 
ΠτΘ: Το επόμενο κομμάτι ονομάζεται «Κάθε πρωί» και το ερμηνεύει ο συντοπίτης μας ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας. Πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Β.Ε.:
Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας είναι πλέον φίλος. Το «Κάθε πρωί» ήταν μια αφορμή για να γνωρίσουμε μια σειρά από ανθρώπους, όπως ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, η Λία Τζιαμπάζη, ο Χαλήλ Μουσταφά, ο Τάσος Καπζάλας, ο Γιώργος Φρατζολάς, με το σύνολο των οποίων κάναμε δυο ωραίες εμφανίσεις στο αρχαίο θέατρο Μαρώνειας, και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το Σεπτέμβριο του 2017 και το Φλεβάρη του 2018. Ήταν μια ευτυχής συνεργασία.
 
ΠτΘ: Αναφερθήκατε πριν στο οργανικό κομμάτι του δίσκου με τίτλο «Ένας Μποέμ πλανήτης». Σε ποιόν πλανήτη αναφέρεστε και σε ποιες εκφάνσεις του είναι μποέμ;
Δ.Ε.:
Ο τίτλος αυτός προήλθε από ένα σύνθημα σε τοίχο. Δεν ξέρω αν ο τίτλος επέλεξε το τραγούδι ή το τραγούδι τον τίτλο. Υπάρχει μια ανεμελιά στο κομμάτι, λόγω του σφυρίγματος και ένας βηματισμός, το τέμπο του, που το έκαναν άκρως ταιριαστό.
Β.Ε.: Γενικά η τέχνη μπορεί να έχει άμεση σχέση με την πραγματικότητά μας. Από την άλλη όμως μπορεί να μην έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα και την καθημερινότητά μας. Να είναι κάτι εντελώς υπερβατικό και οι έννοιες, οι λέξεις ή οι φράσεις που μπορεί να υπάρχουν σε ένα τραγούδι, να μεταμορφώνονται ή να τις εκλαμβάνει ο κάθε άνθρωπος πολύ διαφορετικά από το κυριολεκτικό τους μήνυμα. 

«Το να υπερβαίνεις την πραγματικότητα είναι ανάγκη» 

ΠτΘ:  Αυτό θεωρείτε ότι καθορίζεται με βάση τις ανάγκες μας;
Β.Ε.:
Ναι, οι ανάγκες δεν αποδίδουν απαραίτητα με τη βάρβαρή τους μορφή. Και να κάνεις την υπέρβαση καμιά φορά, το να υπερβαίνεις την πραγματικότητα, είναι μια ανάγκη. Μπορεί να μην είναι καθημερινή, αλλά είναι ανάγκη.
 
ΠτΘ: Το «Εμείς» είναι ένα κομμάτι σε ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη, μουσική και ερμηνεία δική σας. Πώς προέκυψε;
Β.Ε.:
Γνώρισα την ποίηση του Αναγνωστάκη, στα 19 μου. Υπήρχε τότε μια εκπομπή που ήταν αφιερωμένη στον Λαμπράκη. Κάπου εκεί μιλούσε ο Μίκης Θεοδωράκης για το βράδυ της δολοφονίας του Λαμπράκη, όπου αφού τον χτύπησαν, τον μετέφεραν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Εκεί ακτινολόγος, λέει ο Θεοδωράκης, ήταν ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης. Δεν τον ήξερα, αλλά μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ένας ακτινολόγος είναι και ποιητής. Τον έψαξα και τον έμαθα. Το συγκεκριμένο ποίημα είναι ένα από τα πέντε μικρά θέματα του Αναγνωστάκη. Αυτό το ποίημα μάς έκανε αίσθηση γιατί έχει κάτι το ενωτικό. Όχι σαν το ενωτικό του Ρίτσου, δηλαδή με τη γροθιά υψωμένη, αλλά με το χέρι απλωμένο.  Αυτό ήταν που μας έκανε την πρώτη εντύπωση και δουλέψαμε πάνω σε αυτό. 

«Μας συγκινούν ποιητές που απαρνήθηκαν την κανονικότητα και επέλεξαν μια δική τους κατεύθυνση» 

ΠτΘ: Ακούγοντας κάποιος τη δουλειά σας συνολικά, μπορεί να διαπιστώσει μια αγάπη απέναντι στην ποίηση. Ισχύει;
Β.Ε.:
Πραγματικά υπάρχει μια αγάπη για την ελληνική ποίηση. Δεν θα έλεγα ότι έχουμε διαβάσει πάρα πολλά πράγματα ή ότι έχουμε μελετήσει σε βάθος την ελληνική ποίηση. Είμαστε πολύ μακριά από αυτό, απλά μας συγκινούν συγκεκριμένοι ποιητές, όπως ο Αναγνωστάκης, ο Σαχτούρης, ο Γονατάς, ο Σκαρίμπας. Ποιητές που απαρνήθηκαν την κανονικότητα,  και τις χαρές που μπορεί να δώσει ένας συμβατικός τρόπος ζωής και επέλεξαν μια δική τους κατεύθυνση.
 
ΠτΘ: Θεωρείτε ότι είναι υποφερτό το «κόστος» του να απαρνηθείς την κανονικότητα, εν έτει 2018;
Β.Ε.:
Είναι ανυπόφορο και εγώ δεν θα το επέλεγα για τον εαυτό μου. Το ότι μας συγκινούν οι ποιητές και η τέχνη αυτή, δεν είναι κάτι που το αποζητούμε εμείς οι ίδιοι.
 
ΠτΘ: Ο «Τζούλιο Καΐμη», ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας, πολύπλευρος, πολυτάλαντος, μιλάμε για έναν ρωμανιώτη, έναν ελληνόφωνο  εβραίο, ο οποίος ήταν ζωγράφος, διανοούμενος, ερευνητής και μάλιστα ερευνητής του ελληνικού θεάτρου σκιών.
Β.Ε.:
Ο Καΐμη ήταν μια πραγματικά ιδιαίτερη περίπτωση. Αφορμή για να τον γνωρίσουμε ήταν το βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου «Υπόκοσμος και Καραγκιόζης», όπου κάνει μια μικρή αναφορά στον Καΐμη, ως μελετητή του θεάτρου σκιών. Αρχίσαμε και ψάχναμε για την περίπτωσή του, βρήκαμε κάποια έργα του. Ασχολήθηκε με μελέτες σχετικά με την ελληνική αρχιτεκτονική, την ελληνική ύπαιθρο, υπήρξε ο ίδιος ζωγράφος, κινήθηκε μέσα σε κύκλους των διανοούμενων της εποχής και του ρεμπέτικου, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν από ευκατάστατη οικογένεια.  Το βασικό του έργο ωστόσο ήταν η μελέτη του θεάτρου σκιών. Το τραγούδι αφορά τον Καΐμη ως προσωπικότητα, όχι ως μελετητή. 

«Στο ερμηνευτικό κομμάτι κάθε επιλογή μας ήταν στοχευμένη» 

ΠτΘ: Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου ονομάζεται «Της Κυριακής». Σαν να κάνει ένα κύκλο ο δίσκος. Κλείνει όπως ξεκινά;
Β.Ε.:
Ακριβώς έτσι είναι. Ξεκίνησε με ένα παραδοσιακό-λαϊκό στοιχείο. Και το πρώτο τραγούδι και το τελευταίο τα ερμηνεύει μια νεαρή καβαλιώτισσα ερμηνεύτρια, η Μαρία Ευλαβή. Όσον αφορά τους ερμηνευτές που επιλέξαμε, η κάθε επιλογή από πλευράς μας, ήταν στοχευμένη. Και όσον αφορά τον Θανάση Γκαϊφύλλια, και όσον αφορά τον Αργύρη Μπακιρτζή που τραγούδησε για τον Τζούλιο Καΐμη. Εκεί συγκεκριμένα στόχος ήταν να αποδοθεί ο Καΐμη ως ιστορικό πρόσωπο, από μια βαρύνουσα φωνή όπως αυτή του Αργύρη Μπακιρτζή. Τα δύο πιο λαϊκά τραγούδια του δίσκου στόχος ήταν να αποδοθούν από μια γυναικεία φωνή.
Δ.Ε.: Το θέμα των συμμετοχών σε ένα δίσκο για εμάς είναι καθαρά θέμα ενορχήστρωσης. Δηλαδή η φωνή λειτουργεί όπως λειτουργεί και ένα μουσικό όργανο. Τα λαϊκά κομμάτια θα μπορούσαμε να τα πούμε κι εμείς οι ίδιοι. Δεν είναι όμως το ίδιο, γιατί ήθελε το κατάλληλο μουσικό όργανο ερμηνευτικά. 

«Ο δίσκος είναι ένα ετερόκλητο απάνθισμα των επιρροών μας» 

ΠτΘ: Λίγα λόγια συνοπτικά για το δίσκο, και πού εμφανίζεστε;
Δ.Ε.:
Εκτός του ότι είναι ένα ετερόκλητο απάνθισμα των επιρροών μας, είναι ένας δίσκος που  ελπίζουμε να ακούγεται ευχάριστα. Σε ό,τι αφορά τις εμφανίσεις μας, το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου θα είμαστε στην Πολιτιστική Κίνηση Ροδόπης και ακολούθως στη 1 Μαρτίου στα Ζώγια στη Θεσσαλονίκη, ενώ στις 12 Μαρτίου θα κάνουμε την παρουσίαση του δίσκου στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου στην Καβάλα. 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.