Η λυση μας ειναι θεμα Παιδειας

Διανύουμε ως χώρα μία από τις δυσκολότερες περιόδους. Υπογράφουμε σωρηδόν Μνημόνια, το ένα μετά το άλλο, έχουμε σχεδόν εξαφανίσει την μεσαία τάξη πολιτών, οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι, η περίφημη Ανάπτυξη μοιάζει σαν όνειρο θερινής νυκτός, αλλά φαίνεται πως δυστυχώς, ένα μεγάλο κεφάλαιο δεν τολμήσαμε να το ανοίξουμε ούτε καν στην πρώτη του σελίδα.                      
 
Ασχολούμαστε εδώ και πολύ καιρό με τους ξένους, τους δανειστές μας και τις ευθύνες τους. Αποδίδουμε εκεί όλες μα όλες τις οδύνες μας και αρεσκόμαστε να στρουθοκαμηλίζουμε, πέφτοντας για ύπνο ήσυχοι, χωρίς καμία σκέψη ευθύνης, αφού φορτώνουμε λίγο πριν τα πάντα στους Άλλους… 

Και έτσι δεν βλέπουμε ή δεν θέλουμε να δούμε τελικά, την δική μας ευθύνη, τη δική μας στρεβλή νοοτροπία, τις δικές μας νοσηρές καθημερινές πρακτικές, την αποδυναμωμένη κουλτούρα μας και την χαμένη μας παιδεία, στοιχεία που τελικά υπήρξαν βασικά θεμέλια της σημερινής μας δεινής κατάστασης, τα οποία την τρέφανε χρόνια,  δυναμώνοντας την συνεχώς , ώσπου να φτάσουμε στο σημερινό μας τέλμα.

Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε απλά τριγύρω μας. Σε κάθε στιγμή της κάθε μέρας, μπορούμε να δούμε πόσο εκφυλιστήκαμε σαν κοινωνία και σαν έθνος. Η έλλειψη κουλτούρας μας, είναι ορατή γύρω μας και η ολοσχερής απώλεια της παιδείας μας διακρίνεται κάθε λεπτό σε κάθε γεγονός που εξελίσσεται δίπλα μας, με εμάς η χωρίς εμάς. Δεν σεβόμαστε την κοινωνία μας, τους θεσμούς της, τους κανόνες της, τα ήθη της, τις δομές της, τους νόμους της. Τις ελευθερίες τις καταντήσαμε αυθαιρεσίες. Κάναμε στρεβλή κατάχρηση των δικαιωμάτων και μετατράπηκαν σε ασυδοσίες. Και τελικά δεν σεβαστήκαμε κυρίως τον εαυτό μας και αυτό είναι η κύρια πηγή των μεγάλων δεινών μας.
 
Κάθε βράδυ καθισμένοι στο καναπέ γινόμαστε οι αμείλικτοι κριτές όλων των υπολοίπων πλην ημών, ανακαλύπτοντας ή εφευρίσκοντας την κάθε ευθύνη όλων των άλλων. Και έτσι βέβαια ήσυχοι και έχοντας καθαρή συνείδηση, είμαστε βέβαιοι ότι για όλα φταίει το «σύστημα» και οι «άλλοι» και καθόλου εμείς που δήθεν είμαστε τα μεγάλα θύματα τους.                                     
 
Δεν ξέρω σε ποιο ποσοστό φταίει το ένα ή το άλλο, γιατί σίγουρα όλα φταίνε, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι πρέπει να επανακτήσουμε τον αυτοσεβασμό μας, την κοινωνική συνείδησή μας, τον αυτοέλεγχό μας, την αυτοεκτίμησή μας και την χαμένη μας κοινωνική δικαιοσύνη, την Παιδεία μας δηλαδή.                                         
 
Και αν είναι πολύ αργά για να ξεκινήσουμε από τους εαυτούς μας, ας ξεκινήσουμε από τη νέα γενιά, από την εκπαίδευσή της, εξασφαλίζοντας την ουσιαστική μελλοντική αλλαγή του ήθους και της σκέψης της χώρας μας.

Αν πράγματι θέλουμε να έχει μια ευκαιρία η Ελλάδα μας πρέπει να επενδύσουμε στην Παιδεία μας. Πρέπει να αλλάξουμε τις λανθασμένες νοοτροπίες μας, τον κοντόφθαλμο τυχοδιωκτισμό μας, τις ιδιοτελείς πρακτικές μας και να μάθουμε να σεβόμαστε την χώρα μας, την κοινωνία μας και τον εαυτό μας. Μόνο οι αλλαγές των πολιτικών σκηνών δεν επαρκούν για την αλλαγή ενός έθνους, μιας ολόκληρης χώρας, ενός συνολικού τρόπου ζωής.
 
 Αν δεν αποφασίσουμε να κάνουμε την πραγματική επένδυση στην Παιδεία των μελλοντικών γενεών μας, σύντομα θα ξανάρθουμε στην ίδια θέση. Και πάλι θα συζητάμε τα ίδια, θα λέμε τα ίδια και θα κάνουμε τα ίδια, διαιωνίζοντας έναν φαύλο κύκλο, χωρίς τέλος και χωρίς καμία πραγματική προοπτική. 

Η σημαντικότερη επένδυση που πρέπει να κάνουμε ως χώρα, είναι στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων μας, στην Παιδεία μας δηλαδή. Πρέπει να επαναφέρουμε τα στοιχεία αυτά που πάντα μας χαρακτήρισαν σαν πολιτισμό και σαν έθνος, προσαρμοσμένα με ειλικρινή λογική στην σύγχρονες εποχή. Η  Παιδεία μας  πρέπει να είναι ο μεγάλος μας στόχος και όχι τα πρόσκαιρα οικονομικά τρυκ.
 
Εξάλλου, «ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας» (Αλμπέρ Καμύ). 
 
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
 

*Ο Μιχαήλ Πολιτσάκης είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής και μέλος του Δ.Σ. της Ε.Γ.Β.Ε

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.