Η μετριοπαθεια στην πολιτικη και οι πολιτικοι της μετριοπαθειας

Ο μετριοπαθής πολιτικός λόγος, πολλές φορές ταυτίζεται συλλήβδην με την επιτήδεια ουδετερότητα ή με την πολιτική των ίσων αποστάσεων. Ίσως γιατί η υιοθετούμενη πολιτική ρητορεία απαιτούσε για την αποτελεσματικότητά της ακατάσχετη παροχολογία, αμετροέπεια και κενότητα περιεχόμενου. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ο Γ.Καμίνης, τον οποίο μέμφονται, επειδή εκφράζει απόψεις διατυπωμένες με αυτοπεποίθηση και μαχητικό λόγο, επιφυλασσόμενος για το αποτέλεσμα. Κι όμως, στην ως τώρα προεκλογική του προσπάθεια, όλες του οι απόψεις, εκφρασμένες θέσεις ή διατυπωθείσες προτάσεις, διέπονται από ιδεολογική καθαρότητα, επιστημονική ειλικρίνεια και πολιτική συνέπεια ( συμφωνούν δηλαδή οι θεωρητικές θέσεις με τις πολιτικές πράξεις).
 
– Όταν εστάλη στον Γ.Ραγκούση το εξώδικο από την Ιερά Σύνοδο, υποστήριξε αναφανδόν τον συνυποψήφιο του, υπερασπιζόμενος στην πραγματικότητα την ελευθερία της έκφρασης. Μικρό, αλλά σαφές δείγμα της (αυτο)-τοποθέτησης του σε συγκεκριμένο ιδεολογικοπολιτικό άξονα. Επιλέγοντας την τοποθέτηση, αντί της σιωπής κατέδειξε ότι κατευθύνεται από συγκεκριμένες ηθικές αρχές και αξίες.
– Όταν στην συζήτηση για το νομοσχέδιο της νομικής ταυτότητας αναγνώρισης φύλου, η ΔΗ.ΣΥ εξέπεμπε μια εικόνα σύγχυσης και αποδόμησης, αποδοκίμασε την κοινοβουλευτική παραφωνία και την τεχνητή-φαρισαϊστική επίκληση της παραταξιακής ενότητας, αναδεικνύοντας την θέση του για ενδοπαραταξιακά ζητήματα, θίγοντας εμμέσως το πρόβλημα της ενδοκομματικής δημοκρατίας και της ενότητας που χαλυβδώνεται μέσα από τις κοινές αξίες και δεν επιβάλλεται στα πλαίσια ενός αρχηγοκεντρικού και συγκεντρωτικού αυταρχισμού. Αυτό άλλωστε επιβεβαίωσε και στη συνέντευξη του στο «BHMA» (14.10.17) , όταν ρωτήθηκε για τη λειτουργία και την οργάνωση του νέου φορέα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι ανανέωση της φυσιογνωμίας του νέου φορέα, εξαρτάται από την ευέλικτη, πλουραλιστική και πολυμορφική οργάνωση του.

– Το ήθος του Γ.Καμίνη, φάνηκε φυσικά από το δημοκρατικό σθένος και την ακατάπαυστη παρρησία, με την οποία χειρίστηκε τόσο την εγκληματική δράση της ΧΑ (συμβάλλοντας και στην ιδεολογική της απονομιμοποίηση), όσο και το πολιτικό θάρρος που επέδειξε την περίοδο του δημοψηφίσματος, ακόμα και αν ατυχώς προσπάθησε να αυτοανακηρυχθεί ως ηγέτης του ΝΑΙ, αυτό δεν αναιρεί τον βαρυσήμαντο και θεμελιακό ρόλο του στην τότε προσπάθεια.
 
Καμία άποψη του δεν χαρακτηρίζεται από αμφιθυμία, ακόμα και αν ορισμένοι προσπάθησαν να χαρακτηρίσουν το «μανιφέστο του για την νέα σοσιαλδημοκρατία» ως «ΔΗΜΑΡήτικη ασάφεια». Πράγμα που αποσαφήνισε, νομίζω πλέον, η θέση του για την αυτόνομη πορεία του νέου φορέα. Ο Γ.Καμίνης είπε το αυτονόητο. Δεν μπορούμε να αυτοπαγιδευόμαστε σε εκβιαστικά ερωτήματα μετεκλογικών συνεργασιών. Η ύπαρξη του νέου κόμματος, θα εξαρτηθεί από το βαθμό αυτοπροσδιορισμού του. Τι εννοώ; Κάθε πολιτικό υποκείμενο, αντλεί από το ιδεολογικό του οπλοστάσιο συγκεκριμένες ιδέες και κατευθύνσεις που τις μετατρέπει σε πολιτικό λόγο, συνδιαμορφώνοντας τον προσανατολισμό του με την κοινωνία των πολιτών. Ο νέος φορέας θα εξασφαλίσει αυτόνομη πορεία μόνο αν αυτοπροσδιορίζεται βάσει της κοινωνίας των πολιτών και βάσει των ιδεών και αξιών που αυτός προωθεί ή αν χρησιμοποιεί άλλους άξονες όπως Δεξιά-Αριστερά, Ανοικτότητα – Κλειστά Συστήματα, Πρόοδος- Συντήρηση. Αν ετεροκαθορίζεται ή ετεροπροσδιορίζεται στη δράση του, είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Η μετεκλογική συνεργασία άλλωστε δεν ανήκει στον προγραμματικό λόγο ενός κόμματος. Είναι δείκτης συναίσθησης της ευθύνης του. Ο κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα δεν υπήρξε απλά πλειοψηφικός, αλλά και έντονα συγκρουσιακός. Σήμερα, έχει επέλθει μια μετατόπιση προς μιας συναινετικής μορφής κοινοβουλευτικής λειτουργίας και αντιστοίχως πολυκομματικών κυβερνήσεων. Η κυβερνησιμότητα ανάγει σε θεσμικό χρέος την αρχή της συναίνεσης την οποία υιοθετεί ένας φορέας. Αν αυτό τεθεί πρωθύστερα ή αποκλειστεί παντελώς ( βλ. Γ.Ραγκούση που προτιμά σχηματισμό κυβέρνησης μειοψηφίας παρά σταθερή κυβέρνηση), τότε ακυρώνεται η πολιτική αντιπαράθεση, η ιδεολογικοπολιτική διαφοροποίηση. Είσαι αποκλειστικά εξαρτώμενος από άλλον.
 
Σε ό,τι αφορά αυτή καθ’ αυτήν την υποψηφιότητα του, η παρουσία του εξασφαλίζει έναν ιδεολογικοπολιτικό πλουραλισμό και μια πολυφωνία, αναγκαία για την διεύρυνση του χώρου, αλλά και για την επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής κοινωνικής και πολιτικής αντιπροσώπευσης. Αν υπήρχε μια «κεντροαριστερή ομοιοτυπία» όλων των υποψηφίων, ο χώρος θα περιχαρακώνονταν στα στενά όρια της Κεντροαριστεράς. Το ζητούμενο είναι το νέο σχήμα να καλύπτει όλο το φάσμα του προοδευτικού κέντρου, από τις παρυφές της ανανεωτικής αριστεράς, μέχρι την απόληξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Από τη συνεύρεση των αρχών της ευρωπαικής Σοσιαλδημοκρατίας και της Ανανεωτικής Αριστεράς, μπορεί να διαμορφωθεί μια νέα ιδεολογική ταυτότητα σοσιαλ-μεταρρυθμισμού, κοινωνικοοικονομικά ανοιχτή και κοινωνικά μεταρρυθμιστική.
 
Η ανοικτή διαδικασία, αποκτά λοιπόν, όχι μόνο δημοκρατική, αλλά και ηθική νομιμοποίηση, καθώς το αποτέλεσμα της θα είναι δεσμευτικό. Αν κάθε κόμμα, από αυτά που συναπαρτίζουν τη ΔΗ.ΣΥ πρότεινε απλά εναν υποψήφιο, η προσφυγή στην εκλογική και κοινωνική βάση, θα ήταν προσχηματική. Θα ζητούσες, από έναν περιοσμένο εκλογικό ακροατήριο, να συμπράξει σε ένα προδιαμορφωμένο φορέα, με προκαθορισμένη φυσιογνωμία. Αποφασιστικό όργανο λοιπόν, θα είναι οι πολίτες. Και αυτή είναι η πραγματική κορύφωση, η πεμπτουσία της ενδοκομματικής δημοκρατίας. Οι σχέσεις κόμματος και κοινωνίας των πολιτών.
 
Πάντα με γοήτευε, η ενεργή δραστηριοποίηση των διανοουμένων με τη πολιτική, για αυτό και αποτιμώ όχι μόνο θετικά την υποψηφιότητα του Γ.Καμίνη, αλλά θεωρώ ότι  ισχυρή δεν είναι μόνο η προσωπικότητα του, αλλά και το ιδεολογικό φορτίο που κουβαλά και συνοδεύει την υποψηφιότητα του. Την πραότητα, τη μετριοπάθεια, τη συναίνεση. Δεν είναι τόσο η ιδεολογική καθαρότητα, από την οποία διαπνέεται, αλλά το γεγονός ότι η υποψηφιότητα του είναι δυνατή σε επίπεδο συμβολισμών. Ο Γ.Καμίνης εκφράζει και προσωποποιεί την αντίληψη, την ηθική, τις ιδεολογικές αρχές, τις οποίες έχει αποβάλλει ή αλλοιώσει ο σημερινός σχηματισμός, αλλά και τα όργανα της παράταξης. 
 
Άλλωστε,  ο νέος φορέας, δεν ψάχνει χώρο που να το εκφράζει- αυτόν πρέπει να τον διευρύνει ή και να τον επανακαταλάβει – αλλά ιδέες για να εκφραστεί και τους κατάλληλους ανθρώπους να τις εκφράσουν.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.