Που μας οδηγει η Λευκωσια;

Κυπριακό μετά το Κραν Μοντανά

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης στον Αθανάσιο Έλλις και δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» ανήμερα των Χριστουγέννων του 2016, λίγες μόλις μέρες μετά την εκχώρηση αδειών για έρευνες στην κυπριακή AOZ στους ενεργειακούς κολοσσούς ExxonMobil, Total και ΕΝΙ από την κυβέρνησή του, ερωτηθείς αν συζητήθηκε το θέμα των ενεργειακών πηγών στις δικοινοτικές συνομιλίες απάντησε: «Ουδέποτε αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης…». Για να συμπληρώσει: «Αυτή τη στιγμή η Κυπριακή Δημοκρατία έχει τη δική της ΑΟΖ μέσα στην οποία αδειοδοτούνται θαλάσσιες περιοχές και θα έχει την αποκλειστική ευθύνη διαχείρισης, εκμετάλλευσης, κ.λ.π. Με τη λύση οι αρμοδιότητες μεταβιβάζονται στην κεντρική κυβέρνηση που θα έχει την απόλυτη διαχείριση». Και αν δεν υπάρξει λύση; Το σύνολο των ενεργειακών πηγών θα εκμεταλλεύεται μόνον η ελληνοκυπριακή κοινότητα συμπαρασύροντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε αδιέξοδο; Κι αν ακόμη υπάρξει λύση σε όλα τα άλλα θέματα, όπως ασφάλειας, εγγυήσεων, εδαφικού κ.λπ., ποιος εγγυάται ότι θα υπάρξει συναίνεση στο ενεργειακό για να ολοκληρωθεί η συμφωνία; Ξεχνούν ότι η Ελλάδα και η Τουρκία συνεχίζουν να αποτελούν εγγυήτριες δυνάμεις και θα κληθεί η Ελλάδα να υπερασπίσει την εμμονή της Λευκωσίας;  Είναι δυνατό να υπάρξει επίλυση του Κυπριακού χωρίς να συζητηθεί και να επιλυθεί προηγουμένως ο καταμερισμός των υδρογονανθράκων; Διότι, όπως είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να υπάρξει κυρίαρχο κράτος υπό την κατοχή τμήματός του από ξένες δυνάμεις και με εγγυήτριες δυνάμεις, άλλο τόσο είναι αυτονόητο ότι ο ενεργειακός πλούτος του ανήκει σε όλους τους κατοίκους του.
 
Από τη στιγμή που η Λευκωσία αποδέχεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία συγκροτείται από δύο κοινότητες και συνομιλεί με την τουρκοκυπριακή για τη συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων σε ενιαίο κράτος, δεν μπορεί να αποφασίζει μονομερώς για τις έρευνες και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και να συνάπτει συμφωνίες. Όλα τα οικόπεδα ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία. Και τα βόρεια και τα νότια. Επομένως, για την εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής ΑΟΖ σε οικόπεδο βόρεια είτε νότια της Μεγαλονήσου λόγο έχουν και οι δύο κοινότητες στο βαθμό που τις αναλογεί. Δεν μπορεί η ελίτ της Λευκωσίας να διαχειρίζεται μόνη της τα συμβόλαια για την έρευνα και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, ιδιαίτερα μάλιστα στη διάρκεια των συνομιλιών. Αν αποκλείει στην τουρκοκυπριακή κοινότητα το δικαίωμα αυτό, τότε για ποια λύση του Κυπριακού συνομιλεί μαζί της;
 

Ο Νίκος Ρολάνδης, τ. ΥΠΕΞ  της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε πρόσφατη ανοικτή επιστολή του προς τον πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σημειώνοντας: «Σήμερα, αγαπητέ μου πρόεδρε, έχουμε μπροστά μας το μεγάλο θέμα της αξιοποίησης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ. Από τότε που πρωτοξεκίνησα το θέμα το 1998, η Τουρκία απειλούσε και ο πρόεδρος Κληρίδης εκρατείτο ενήμερος για τις αντιδράσεις αυτές. Πιστεύαμε πως χρειαζόταν πολλή προσοχή και σύνεση στους χειρισμούς, γιατί οι ενδείξεις ήταν θετικές για μεγάλο υποθαλάσσιο πλούτο. Και όσο πιο μεγάλος είναι ο πλούτος τόσο πιο μεγάλος είναι ο κίνδυνος. Γνωρίζαμε καλά πως πολλές συγκρούσεις και πόλεμοι ανά το παγκόσμιο χώρο οφείλονταν στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο…Εν όψει των ανωτέρω έκανα από το 2006 μια πρόταση για ένα δίκαιο διαμοιρασμό του πλούτου αυτού μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων (είχα υπόψη μου 75-80% οι Ελληνοκύπριοι, 20-25% οι Τουρκοκύπριοι). Την πρόταση την επανέλαβα πολλές φορές αλλά και σε άρθρο μου στις 29 Μαρτίου 2017. Ο Τουρκοκύπριος “πρόεδρος” (το 2006) Ahmet Ali Talat επέδειξε ενδιαφέρον να συζητήσει την πρόταση. Μάλιστα είχε πει πως ήταν διατεθειμένος να προωθήσει το θέμα προς την Άγκυρα. Η δική μας πλευρά όμως δεν αντέδρασε. Τη δίκαιη κατανομή του υποθαλάσσιου πλούτου υποστήριξαν με δηλώσεις τους κατά καιρούς πολλές χώρες. Μεταξύ αυτών τον Μάιο του 2012 ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman Van Rompuy. Πολλές φορές οι Αμερικανοί, με τελευταίες δηλώσεις της πρέσβεως των ΗΠΑ Kathleen Doherty (8/5/17), η οποία αναφέρθηκε στο αέριο που μπορεί να “βοηθήσει τους Κυπρίους συνολικά”, όπως και του State Department (10/5/2017) πως το “αέριο πρέπει να διαμοιραστεί δίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης”. Επίσης, ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Sergey Lavrov, ο οποίος στις 17/4/2013 δήλωσε: “Οποιαδήποτε εκμετάλλευση φυσικών πόρων πρέπει να στηρίζεται σε συναίνεση, ώστε όλοι οι Κύπριοι, χωρίς καμιά εξαίρεση να επωφεληθούν από τους πόρους αυτούς…”. Πρόσεξε λοιπόν, φίλε πρόεδρε τους χειρισμούς σου. Μελέτησε την πρότασή μου, αν δεν είναι πολύ αργά. Δεν θα μας σώσουν ούτε οι πετρελαϊκές πολυεθνικές, ούτε οι “φίλοι” μας». («Καθημερινή», 28/5/2017).
 
Γιατί επικεντρώνομαι στο πρόβλημα των υδρογονανθράκων; Διότι ως Έλληνας που ζει στην ελληνοτουρκική οριογραμμή στον Έβρο και επιθυμεί να συνεχίσει να ζει εκεί επί ελληνικού εδάφους, όπως και οι κάτοικοι των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, δεν μπορώ να αποδεχθώ το ρίσκο μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης χάριν των συμφερόντων  της ελληνοκυπριακής ελίτ που επιμένει να διαχειρίζεται το σύνολο των ενεργειακών πηγών της Κύπρου και της αβελτηρίας της Αθήνας που αφήνεται να σύρεται στις επιλογές της Λευκωσίας. «Πρώτα η λύση (του Κυπριακού), και μετά η συζήτηση για το αέριο» είχε διακηρύξει ο πρόεδρος Αναστασιάδης για να συμφωνήσει και ο κ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός (τότε) της χώρας μας, πολιτική που συνεχίζει να ασπάζεται η Αθήνα. Έχει η Λευκωσία την ισχύ να υπερασπιστεί τις επιλογές της;
 

Αλεξανδρούπολη, 11-7-2017

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.