ΤΟ ΤΡΙΠΟΔΟ

Ο λεχαινίτης φίλος συγγραφέας και πολιτικός Τάκης Λαϊνάς επανέρχεται σήμερα στις σελίδες μας. Με τον γνωστό του τρόπο. Την οξυμμένη ευαισθησία του για τον πολιτισμό και την ιστορία ενός τόπου και τους ανθρώπους του, το λεπταίσθητο χιούμορ και την άγρυπνη πολιτική συνείδηση που τίποτα δεν …παραδίδει. Αντιθέτως, παρότι αυτό δεν «τραβάει» αποδίδοντας ψηφοθηρικά, εξακολουθεί να πιστεύει ότι η πολιτική «αυτονομία» της τοπικής αυτοδιοίκησης από τα κεντρικά κυβερνητικά προτάγματα είναι sine qua non… Kι όχι μόνο… Αφού ο Τάκης Λαϊνάς, υιοθετώντας την αξία του κλασικού και σταθεροποιητικού τριπόδου, κάνει χιούμορ με τις φετινές επιδόσεις των ηλείων των γραμμάτων που σάρωσαν στα λογοτεχνικά βραβεία, αλλά και διερωτάται για την ιστορία που ’γράψαν οι παρέες με την ευαισθησία τους και παραμένουν ακατάγραφες στα σελιλόιντ του παρόντος… Τα ψηφιακά μέσα που όλα τα βλέπουν και όλα τα …απορροφούν…
 
Τάκης Λαϊνάς όμως… Τ.Β.

Τ’ άλογο τ’ άλογο Ομέρ Βρυώνη…. ήταν μια προσφιλής έκφραση των μαθητών του Δημοτικού τη δεκαετία του ‘50 που επαναλαμβάναμε ξεφωνίζοντας στα διαλείμματα και ανέβαζε τον πατριωτισμό μας και αναδείκνυε τον ηρωισμό των Ελλήνων. Ένα καλό άλογο ζήταγε ο Αλή Πασάς για να γλυτώσει από την οργή των Σουλιωτών, όπως περιγράφει στο ποίημά του ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Ένα γρήγορο άλογο, το ταχύτερο μέσο της εποχής, για να αποφύγει το σπαθί του Τζαβέλα που τον πλησίαζε απειλητικά. Το όμορφο αυτό τετράποδο αναπτύσσει το μέγιστο της ταχύτητάς του με το τριποδισμό, λέει ο Νίκος από την Ανδραβίδα που ξέρει από άλογα. Το ένα πόδι αιωρείται και εναλλάσσεται με ξέφρενο ρυθμό με τ’ άλλα τρία, τα οποία πατούν με δύναμη στο έδαφος και εκτινάσσουν ολόκληρο το σώμα του ζώου προς τα εμπρός μαζί με τον αναβάτη του.
 
Το τρία είναι ιερός αριθμός, παρατηρεί ο Σπύρος που είναι θεολόγος. Προέρχεται από το τρισυπόστατο της Θεότητος, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Είσαι εκτός θέματος, τον επιπλήττει ο Θανάσης που είναι οπαδός του διαλεκτικού υλισμού και μαθηματικός. Τρία σημεία ορίζουν ένα επίπεδο, γι’ αυτό το τρίποδο σταθεροποιείται παντού σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Είναι η μόνη βέβαιη βάση για τη χρήση εργαλείων, οργάνων και άλλων κατασκευών που απαιτούν απόλυτη ακινησία, όπως φωτογραφικές μηχανές, βιντεοκάμερες, καβαλέτα ζωγράφων, χωροβάτες κ.α. Αυτή τη σιγουριά δεν σου την παρέχει η τετράποδη καρέκλα ούτε το τραπέζι, και υπάρχουν φορές που σε εκνευρίζουν στη ταβέρνα όταν πας να φας σουβλάκια ή ψάρια. Οι άνθρωποι, τα αλαζονικά και ασταθή δίποδα, συνειδητοποιούν κάθε φορά πολύ αργά την αξία του τρίτου ποδιού, και δικαιώνουν απόλυτα τον ταλαίπωρο Οιδίποδα που ερμήνευσε με επιτυχία το αίνιγμα της Σφίγγας: την πρωίαν τετράπους, την μεσημβίαν δίπους και την εσπέραν τρίπους.
 

Όταν επί δικτατορίας ο καθηγητής Κ. Τσάκωνας, χουντικός, φίλος του υπουργού από τα Λεχαινά Βύρωνα Σταματόπουλου, κλήθηκε από τη Μορφωτική Ένωση να μιλήσει για το έργο του Αντρέα Καρκαβίτσα, άρχισε την ομιλία του λέγοντας: «Δυο είναι οι κολόνες της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και ο Αντρέας Καρκαβίτσας.» Ο πνευματώδης και ειρωνικός Διονύσης Κράγκαρης, στρεφόμενος προς το μέρος μου σχολίασε : γι’ αυτό δεν είναι σταθερή και θα πέσει, δεν στηρίζεται σωστά. Σε πρόσφατη υπενθύμιση αυτού του διάλογου, ο Τζίμης πρόσθεσε: να τώρα που σταθεροποιήθηκε, γιατί ο Γώτης πήρε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και μετά από τόσα χρόνια μπήκε η τρίτη κολόνα και πια δεν φοβόμαστε τίποτα… Φυσικά ακολούθησε ευθυμία. Όμως ο Γιώργος σαν άλλος Αλή Πασάς επανήλθε δριμύτερος, Το τρίποδο, το τρίποδο…… Τάκη Λαϊνά το τρίποδο.
 
Γιατί αν είχαμε ένα τρίποδο, χρόνια τώρα σας το λέω, θα είχαμε καταγράψει και τον Τσάκωνα τότε και τον Κανελλόπουλο αργότερα. Και όλες τις εκδηλώσεις μας, συναυλίες, εκθέσεις, χοροεσπερίδες, θεατρικές παραστάσεις, λογοτεχνικά αφιερώματα, πολιτικές και κοινωνικές παρεμβάσεις και όλους τους καλεσμένους μας, περισσότερο ή λιγότερο διάσημους, στις αίθουσες των κινηματογράφων, στο δημαρχείο, στη βιβλιοθήκη στις πλατείες, στο καφενείο του ΟΣΕ, στην αυλή του Χρήστου, στο πηγάδι της Νίκης, είναι η ιστορία μας αυτή και ένα μέρος της ιστορίας του τόπου. Θα είχαμε ένα αρχείο ανεκτίμητης αξίας, ενώ τώρα τά’ χουμε χάσει όλα, εξ αιτίας ενός τρίποδου, και καθόμαστε στην πλατεία σαν μίζερα ασπόνδυλα, πολύποδα και μυριάποδα να παρακολουθούμε τις μοιραίες και βιολογικές μεταμορφώσεις μας.
 
Σκληρές οι λέξεις του αλλά αληθινές σκεφτόμουν, κι αναρωτιόμουν τα’ χουμε χάσει όλα άραγε; Ο Διονύσης σαν να μάντεψε τη σκέψη μου πρόσθεσε και πρότεινε. Όχι κι όλα. Έχουμε τις φωτογραφίες μας, τις ανακοινώσεις, τα κείμενά μας, τα περιοδικά και βιβλία μας τα αποκόμματα των εφημερίδων και κυρίως τις μνήμες μας. Μπορούμε με πέντε κιλά χοντρό βραστό κρέας μ’ αλατοπίπερο, ψωμί τυρί κι έναν ασκό κρασί από το Παλιοχώρι, να βρεθούμε, να φάμε να πιούμε και να θυμηθούμε, να πάρουμε και τον τρίποδο και να βιντεοσκοπηθούμε. Να κάνουμε μια αρχή, έστω και τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά. Το χρωστάμε σ’ εμάς τους ίδιους και τους άλλους.
 
Και μιας και μιλάμε για τις βιντεοκάμερες του μυαλού μας, ας κάνουμε μια μικρή προβολή από το πρόσφατο παρελθόν. 2010 παραμονές δημοτικών εκλογών. Σ’ εκείνη την θυελλώδη συνάντηση με γνωστούς και φίλους από τη Μανωλάδα, την Ανδραβίδα, την Κυλλήνη… δυο «σύντροφοι» από τα Λεχαινά επέμεναν ότι η δημοτική μας κίνηση έπρεπε να έχει αντί – μνημονιακό περιεχόμενο, κι αυτό θα διατυπωνόταν ρητά και κυρίαρχα στη διακήρυξη των αρχών μας. Εγώ και κάποιοι άλλοι είχαμε αντίθετη άποψη γιατί πιστεύουμε ότι στην αυτοδιοικητική πολιτική άλλα πράγματα είναι κυρίαρχα. Τελικά εκείνη η προσπάθεια ναυάγησε κι ένας από τους λόγους ήταν κι αυτός. Επανήλθαμε όμως στις δημοτικές εκλογές του 2014 με την ίδια λογική και μεγαλύτερη ένταση.
 
Το καλοκαίρι του 2016, όταν ο κ. Γ. Σιρίγος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει διατελέσει και Δήμαρχος στη Σύρο, ρωτήθηκε για τον ρόλο των κομμάτων στα δημοτικά, η απάντησή του ήταν σαφής: Είναι απαραίτητο όταν τα κόμματα προσεγγίζουν δημοτικές κινήσεις, να καταργούν τη κεντρική τους πολιτική και συνθηματολογία, και ήταν ολέθριο λάθος του Τσίπρα να δώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις πρόσφατες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Δεν επιμένω πια, απλά αναμένω το νέο αντί–, γιατί ο όρος αντί-μνημόνιο δεν φτουράει, διανύουμε ήδη το τρίτο και με την προσυπογραφή των δυο κυβερνητικών «συντρόφων», θα είναι αντί- Σόϊμπλε; Αντί- Μέρκελ; Δημοτική κίνηση Ανδραβίδας-Κυλλήνης αντί- Τόμσεν; Και τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος τα είδαμε : 0 στα Λεχαινά, +1 στο Βαρθολομιό, +2 στην Αμαλιάδα, -2 στο Πύργο, λες και διαβάζεις θερμόμετρο σε συνθήκες παγετού.
 
Δεν με νοιάζει σας λέω, ας πάνε μ’ όποιον θέλουνε, ακόμα και με τη σαρανταποδαρούσα. Εγώ ένα τρίποδο θέλω, κι αν μου το κλέψουν κι αυτό, πάλι δεν με νοιάζει. Θα συνεχίσω τον μοναχικό μου ποδαρόδρομο, μαθημένος είμαι.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.